stappen

Je weet wanneer je begint met het eerste glas, maar naar het einde kun je alleen raden. Je weet dat er een moment komt dat je moet stoppen, maar juist op dat moment kun je de wereld aan. De vraag luidt of je het risico wil lopen om het gevoel te verliezen. Je kunt dat gevoel alleen delen met mensen die op dat moment hetzelfde meemaken, van de rest kun je alleen een klap verwachten.

Er zijn momenten dat je sterk genoeg bent om fris te bestellen, maar je vriendengroep bestellen altijd per ongeluk weer hetzelfde. Meestal lachen ze je uit als je die bestelling plaatst. In de tussentijd kom je zoveel oude en nieuwe bekenden tegen die je wat drinken aanbieden. Uiteraard ben je een gentleman en sla je het aanbod niet af. Dat is nu eenmaal de Nederlandse cultuur en je wilt niet grof zijn. De wereld lijkt heerlijk warm, alles verloopt in slow motion en er lijkt nooit een eind aan te komen, totdat de avond veel te snel voorbij is gegaan.

In de taxi kom je erachter dat je nooit meer drank had moeten aannemen van je vrienden...en van de rest. De rit lijkt een eeuwigheid te duren, ook al is het een kilometer verderop. De chauffeur probeert nog een vriendelijk gesprek aan te gaan in de hoop wat extra's te krijgen. Het enige extra wat hij op dat moment kan krijgen is het nog opgeslagen shoarma in de darmen met een vleugje brandend maagzuur. Je maakt het raam open voor wat frisse lucht, terwijl de chauffeur het gas- en rempedaal voor alle zekerheid tig keer aan een onderzoek werpt.

Eindelijk is de plaats van bestemming bereikt. Je gooit wat geld naar de chauffeur en zorgt ervoor dat je zo snel mogelijk de auto uitrolt. Het lijkt alsof je met zeeziekte uit een boot stapt. Waggelend loop je naar de voordeur en zoekt naar de sleutel. Dat was het gemakkelijke deel. Het moeilijke is de sleutel in het sleutelgat te krijgen. Als het na lang proberen gelukt is, slaak je een kreet van overwinning. Dus zo voelt een geboorte van een kind?

Nu is het zaak om rustig via de woonkamer naar boven te lopen, zonder je vrouw wakker te maken. Het probleem is dat je ontzettend veel obstakels hebt. Het speelgoed van de kinderen in de duisternis, de bank en de tafel waar nog van alles op ligt, lijken moeilijk neembare hordes. Je probeert nog het vallend glas vast te pakken, maar je neemt in je redding een paar andere glazen mee. Aaah, nu kun je alleen nog hopen dat je vrouw in coma ligt. De volgende keer zorg je dat je voor je uitgaat een baan hebt vrij gemaakt om zonder geluid doorheen te lopen.

De deuren. Er zijn veel manieren om een deur open te maken, maar als je dronken bent kan het alleen met veel geluid. Er komt op dat moment een geweldig idee in je op om Jan de Boevrie te vragen om een deurloos huis te ontwerpen. Je belooft jezelf de idee niet te vergeten. Zachtjes loop je naar de badkamer en trek je je kleren uit, gooit ze ergens neer en neemt het besluit om je niet te douchen. Ook al had je dat aan je vrouw beloofd. Je loopt in alle stilte de slaapkamer op en in al je stilte loop je tegen van alles aan.

Uit de duisternis rijst een stem. Vanaf dat moment probeer je de schade te beperken en je hersens gaan als een gek tekeer om smoezen te verzinnen. Iedere man weet dat er nu een spervuur van vragen volgt. Soms heb ik het gevoel dat vrouwen van tevoren een vragenlijst opstellen en dat uit hun hoofd leren. Vaker heb ik het gevoel dat diezelfde vrouwen nooit echt zijn gaan slapen, maar al die tijd gewacht hebben op dit moment. Een moment waarop je schuldgevoel een enorme boost krijgt, zodat je de komende weken weer alles doet wat ze zegt.

Waarom gaat de eerste vraag bijna altijd over de tijd? Maakt het nu echt uit of je om drie of vier uur thuis bent gekomen? Knorrig geef je wat halfslachtige antwoorden en ga je liggen. Eerst op je zij, maar dat blijkt snel geen succes te zijn. Op de rug liggen gaat beter, totdat de kamer begint te tollen. In de tussentijd is de vragenlijst van je vrouw nog niet afgewerkt. Hoe was het in de stad? Wie ben je allemaal tegen gekomen? Je weet toch wel wie je allemaal tegen bent gekomen? Was het gezellig? Waarom ben je dan zo laat als het niet super was? Oooh, je vond het wel toch wel gezellig. Dus je bent liever in de stad dan bij mij? Waarom doe je nu zo kortaf? Als je maar niet denkt dat je morgen de hele dag niets kunt gaan doen. Heb je veel gedronken? Sherlock Holmes zou het niet beter gedaan hebben.

Je voelt braaksel opkomen en tegelijkertijd moet je plassen. Gelukkig is er een WC in de buurt waarin je dat beide kunt. Snel, maar zo recht mogelijk, loop je naar de WC. Je wilt niet laten merken dat je teveel gedronken hebt. De deur van de slaapkamer maak je dicht en ook de deur van de badkamer sluit je. De eerste stuiptrekkingen van je maag voel je al opkomen. Je raakt niet in paniek, want dit is routine. Door je ruime ervaring neem je een gemakkelijke positie in bij de WC en wacht je op de rest. Je raakt hier niet meer van in paniek. Soms steek je een vinger in je keel om het sneller te laten verlopen, want eraan ontkomen is net als een poging doen om van de vragen van je vrouw af te komen. Ook hier speelt stilte een belangrijke rol. Uit alle macht probeer je niet te veel geluid te maken bij het overgeven, anders moet je toegeven dat je teveel hebt gezopen.

De pot van de wc lijkt zo mooi om je hoofd op te leggen en je oogleden te sluiten. Je staat maar op, plast nog even en spoelt alles door. Terug naar de slaapkamer. Nog steeds is je vrouw niet aan het slapen. Heb je moeten overgeven? Ik hoorde het toch. Ik dacht dat je niet zoveel had gedronken? En jij denkt dat ik je geloof als je zegt dat de drank niet goed is gevallen? We hebben het er morgen nog over. Eindelijk kun je gaan slapen. Je legt je hoofd ter ruste en dan voel je beneden weer iets. Geile zin. Je draait je om, want ze is nog wakker. Even er tegenaan liggen zodat zij ook zin krijgt. Nu heeft ze ineens wel slaap en word je weg geduwd. Je draait je weer op de rug en laat je meenemen door de slaap.

De volgende morgen word je wakker met een dorst waar zelfs een woestijn jaloers op kan zijn. Je probeert op te staan, maar de misselijkheid en de man met de hamer werken een beetje tegen. Spijt. dit doe je nooit meer. Het is ook altijd hetzelfde liedje. Beneden wacht je vrouw en je besluit om maar zo snel mogelijk alles achter de rug te hebben.

Ik heb nu een enorme zin om vrijdag met jullie ouderwets (zie hierboven) te gaan stappen. Weet de organisatie al hoelaat en waar we gaan stappen?

Groet,

Miloud