Momenten

Het leven loopt vaak niet zoals we het hadden gewild. De weg van ons leven wordt vaak bepaald door kleine momenten. In een fractie slaat het een bepaald pad in. Op dat moment lijkt het een goede keuze, maar vaak zien we de impact er niet van in en loopt het leven een richting in waar we niet op hadden gerekend. Ik denk dat ik de waarheid spreek als ik zeg dat we allemaal een moment van grote spijt kennen.

Misschien is dat een onderdeel van het leven. Spijt en het leven gaan zij aan zij, als in een tunnel, welke richting je ook op wilt gaan. Liefde is bij uitstek de plek waar al die wegen naartoe leiden. Kennen we niet allemaal de momenten waarop we achteraf iets anders hadden moeten zeggen of iets anders hadden moeten doen? Soms heeft iemand één woord nodig, soms helemaal niets, soms één aanraking en soms een blik. Het zijn kleine momenten, maar ze kunnen voor een ander zoveel meer betekenen.

We kennen ook allemaal het gevoel dat iets ons tegenhoudt. Boosheid, jaloezie, wroeging, arrogantie, trots. Kleine momenten die vaak lijden tot grote spijt. Ik schrijf deze woorden op terwijl ik weet dat niemand er van zal leren. Zoals ik al zei: het hoort bij het leven. Neem het jezelf niet kwalijk. De mens herhaalt zichzelf altijd en dus ook zijn fouten.

Als we oud zijn, hebben de meesten er mee leren leven. Wat overblijft is berusting, hoewel sommige pijnen de ziel altijd met zich mee zal dragen. Zijn we niet allemaal bang dat onze kinderen ons niet zullen overleven? Kunnen we dat wel met ons meedragen? Laten we maar hopen dat niemand van ons dat zal meemaken.

Het enige wat we kunnen doen is het genieten van andere momenten. Hoe klein die momenten ook mogen zijn. Proberen om een ander gelukkig te maken, hoe moeilijk dat soms ook is. Ik hoef geen kampioen te worden, maar weet wel dat een trainer en sommige spelers daar naar hunkeren. Toevallig voorzie ik dit en laat mijn voeten spreken. ik weet nu dat ik iemand anders daar gelukkig mee zal maken en geef hen een blik, een aanraking, een blik, een actie en een goal...


Speler van de week: Ed de Zwart

Het is jammer dat hij dit seizoen nog niet met ons heeft gevoetbald, maar ik mag aannemen dat hij nog steeds onderdeel is van ons team. Het was altijd fijn om te weten dat hij mee zou doen als we weer eens te weinig spelers hadden. Het niveau bleef niet alleen gelijk, maar werd versterkt. Hij maakte op de juiste momenten de goals, ook al had hij al een hele tijd niet gesport.

Hij was meer dan dat. Hij sneed door verdedigingen heen, had het overzicht en was altijd in voor gemeen spel. Dat laatste zeg ik verkeerd. Hij had gogme, zonder over de scheef te gaan. de laatste paar wedstrijden zag je dat hij ook ingespeeld raakte en betrok hij de rest bij het spel, waardoor zijn aanwezigheid nog fijner bleek.

Daarnaast was hij altijd een leuke persoonlijkheid om erbij te hebben. Als hij kwam, was hij geen buitenstaander. Dat merkte je vooral bij het kampioenschap, waarbij hij dronk zoals anderen dat ook deden. het was alsof hij probeerde duidelijk te maken dat hij niet alleen voetbaltechnisch niet de mindere was. Tot snel.


Groet,

Miloud