De versie voor de intellectueel

Mocht je niet houden van lezen en een lage spanningsboog hebben, dan raad ik je aan om naar beneden te scrollen en de versie voor voetballers te lezen. Heb je genoeg koffie achter de kiezen en je hebt toch niets anders te doen? Lees de onderstaande tekst en bedenk dat het toetje altijd als laatste komt.

In den beginne was de aarde gevangen in een diepe duisternis. Leegte vulde alle uithoeken van de aarde. Lange tijd zweefde de geest van God over de wateren, totdat Zijn stem ‘Licht!’ in alle hoeken en gaten liet galmen. En het licht verdrong de duisternis. Hij maakte een scheiding tussen dag en nacht. Dit was de eerste dag.

God sprak weer: ‘Er zij een gewelf boven de aarde’, genaamd de hemel. De tweede dag was geweest.

God liet zijn stem spreken. Het donderde door de wateren. ‘Het water op de aarde vloei samen en het droge kom tevoorschijn!’. En zo geschiedde het. Het droge werd de aarde en de samen gevloeide wateren vormden onze zeeën. Uit de aarde ontsproten planten, vruchtbomen en allerlei bomen, met ieder zijn eigen zaad. De derde dag was ten einde.

Hij verhief Zijn stem wederom: ‘Lichten zullen aan de hemel staan om een scheiding te maken tussen dag en nacht’. Ze moeten de tijd aangeven van dagen, jaren en feestdagen. De sterren en de maan sierden de nacht, terwijl de helderheid van de zon de dag sierde. Dit was de vierde dag.

God sprak: ‘Laat het van vissen wemelen in de wateren en de vogels zullen de lucht volvoeren’. De wateren vulden zich met dieren. Van grote zeedieren tot plankton. De lucht werd gesierd met de meest gekleurde creaturen. De vijfde dag doofde.

En God sprak: ‘Dieren kom, vermenigvuldig, kruip, loop en ren over jullie aarde’. God schiep de wilde dieren om de schoonheid van de aarde te eren. Ieder uniek in zijn soort. God zag dat het goed was. Maar klaar was Hij nog niet.

‘Laat mij mensen maken, die gelijkenissen met mij vertonen. Mij zullen kennen en die voor de aarde zullen zorgen’. Naar Gods beeld werden zij geschapen, die wij allen kennen als Adam en Eva. De zesde dag was een zeer succesvolle.

In de bijbel staat dat God, nadat hij al het werk voltooid had, Hij de zevende dag ging rusten van al het werk. De heilige zondag waar wij nog steeds van onze rust genieten, ook al is het steeds vaker van het stappen dan wat anders.

Bij het lezen van de bijbel begon mijn intuïtie op te spelen bij dag zeven. Iets klopte niet. Ik volgde mijn gevoel en ging op onderzoek uit. Jarenlang zwierf ik over de hele wereld, zoekende naar de waarheid en eindelijk kan ik jullie vertellen dat ik onthutsende zaken aan het licht zal brengen. Helaas heeft de geschiedenis heel wat bewijsmaterialen vervaagd en zullen een aantal zaken voor altijd tot de wereld van de mysteriën behoren. Maar ik ben ook achter iets gekomen dat de wereld, zoals we die nu kennen, nooit meer hetzelfde zal zijn. Misschien heb ik te diep gegraven. Misschien…

In Jeruzalem ben ik na vele avonturen terecht gekomen in een crypte. Daar vond ik op een graf een manuscript, omgeven door een helwit licht. Op het graf stond een inscriptie in het Latijn en ik was blij dat de cursus Latijn van de LOI eindelijk van pas kon komen. Ik blies wat stof weg en liet mijn ogen glijden over de letters: ‘Hij die de woorden van het manuscript wil lezen, moet rein van hart zijn en een knappe kerel’. De letters sloten af met de woorden: ‘Zijt gij lelijk of niet rein van hart of allebei (God beware u dan), dan zult ge vervloekt zijn en niet alleen omdat ge lelijk zijt’. ‘Gij zult meteen verbranden tot een nietigheid’. Het waren op zijn zachtst niet de meest motiverende woorden en angst overmande me.

De woorden bonsden door in mijn hoofd, terwijl ik met een trillende hand naar mijn tas greep. Ik nam er een voorwerp die ik op de tast had gevonden en hield dat ter hoogte van mijn gezicht. Het was een spiegeltje. Ik zag een mooi bruin gezicht, smal, maar met zachte trekken. Grote, bruine ogen vulden het gezicht en gaven eenieder de gelegenheid om zich daarin te verdrinken. Mijn vingers streken over mijn lippen en voelden hun zachtheid waarin tederheid verborgen lagen. Ja, dit was een mooi gezicht. Daar was geen twijfel over mogelijk. Maar was ik ook rein van hart? Als ik mijn exen moest geloven kon ik dat gedeelte wel vergeten. Mijn nieuwsgierigheid brandde echter van passie naar avontuur in mijn hart. Ik nam het manuscript in mijn handen en mijn gedachten vulden zich met beelden uit een ver, ver verleden.

De wereld werd geschapen en ik zag de geboorte van de dag en nacht, de zeeën, rivieren, de lucht, de aarde, de dieren en Adam en Eva. Zes dagen vulden zich met de werken van God, maar daar waar ik verwachtte dat God de zevende dag zou rusten zagen mijn ogen iets ander. Totaal anders.

Hij twijfelde. Er lag van alles op de tafel. Een homp klei, zaagsel, haar (heel veel haar), manen, een bierbuik, een ratelmond en twee linkervoeten. God ijsbeerde wat en waar ik in de eerste zes dagen vastberadenheid, precisie en genialiteit zag, zag ik nu alleen besluiteloosheid. Na lang zwikken en zwoegen stroopte Hij Zijn mouwen op en begon met het begin van de karwei.

Na urenlang zwoegen, zag ik eindelijk iets op de tafel verschijnen wat op een gedaante leek. God hield zijn hoofd schuin en keek ietwat beteuterd. ‘Tja, ik kan toch geen wonderen verrichten?’, hoorde ik Hem zeggen. ‘Hij is in ieder geval uniek in zijn soort’.’Ik zal het maar een naam geven’, zei Hij. En namen zag ik voorbijgaan. Johan, Jojo, Joan, Jonas, Jonathan wees Hij resoluut van de hand. Bij Jostiband twijfelde hij even, maar uiteindelijk werd het Jozef.

En Hij gaf hem het leven. Lange tijd bleef de gedaante muisstil liggen. Op het moment dat ik mijn ogen wilde afwenden van het manuscript, zag ik een beweging in zijn vinger. Langzaam richtte hij zich op, alsof hij last had van een kater. Zijn woorden vormden eerst een geratel van vormeloze woorden. Later werd het alleen maar geratel.

‘Jezus’, zei God. ‘Misschien moet ik dit maar ongedaan maken, want wat zullen de mensen wel van me denken?’. ‘Dit is niet goed voor mijn CV.’Hij draaide zich om om een werktuig te pakken en draaide zich weer naar de tafel. Daar zag Hij dat Jozef de benen had genomen en nergens meer te bekennen was.

De beelden vervaagden tot een herinnering, totdat het licht geheel was gedoofd en ik me weer bevond in de crypte. Ik keek naar mijn handen waar het manuscript nog op rustte. Snel liet ik alles achter me om de wereld dit nieuws te verkondigen. Dusss…

Jozef speelde afgelopen weekend als rechtsbuiten en ik moet eerlijk zijn dat ik me zijn rentree anders had voorgesteld. Die man is geen aanvaller, maar hoort als linksback te spelen. Hij moet zich in een tegenstander vastbijten. Het was niet groots en daar geef ik de technische staf de schuld van.

Dezelfde technische staf gaf mij een presentje om daarna doodleuk te vertellen dat ik reserve was. Beetje jammer. Steek dan meteen een mes in mijn rug. Misschien leek ik op dat moment niet dankbaar met het cadeau, maar ik kan jullie verzekeren dat ik het gebaar van het team zeer op prijs stel. Bij deze nogmaals mijn dank.

De wedstrijd werd met 3-4 gewonnen, dus het wordt weer eens tijd om de organisatie op te zetten voor het kampioensfeest. Wie wil dat op zich nemen?

De speler van deze week is: Luuk Hensen. Vorig seizoen stond Luuk bekend als de serie verkrachter van onze shirtjes. Hij heeft ervoor gezorgd dat we een professioneel iemand in hebben gehuurd om de nieuwe tenues te reinigen. Dit seizoen liet ik me niet verblinden door het akkefietje van vorig seizoen en toen viel het me op dat hij best leuk kan voetballen. Dit jaar zal hij de concurrentie aan moeten gaan met Eric. Eric is, denk ik, verdedigend beter. Luuk kan daarentegen beter opbouwen en heeft meer rust in zijn spel. In ieder geval zat hij afgelopen zondag naast mij op de bank en konden we goed lachen om de carambole van Jozef. Beste Luuk, bij deze vergeef ik je de verkrachting van de shirtjes.

Gegroet,

Miloud