De afgelopen tijd heb ik me als een Johan Derksen gedragen en ik bied daar mijn excuses voor aan. Om mijn blog interessant te houden, werd ik extremer in mijn gedachten en bewoordingen. Er bestond voor mij geen middenweg meer. Het was extreem goed of extreem slecht. Maar jullie moeten begrijpen dat de druk op mijn schouders steeds zwaarder werd en uiteindelijk ondraaglijk. Mensen verwachten iedere week een geweldige column, maar ook ik ben niet meer dan een mens. Nu pas merk ik dat ik er aan onderdoor ben gegaan. Ik stond als schrijver aan de top, maar heb me als mens verlaagd tot een knagend dier.
Om personen in bescherming te nemen, zal ik ditmaal geen namen noemen. Toch wil ik het een en ander uitleggen. Iedere week geef ik mijn mening over bepaalde voetballers. Een enkeling komt iedere week aan bod, maar dat terzijde. Ik neem geen blad voor mijn mond en dat wordt me niet in dank afgenomen. Via mijn contacten is mij ten gehore gekomen dat spelers zich steeds meer gaan verzetten tegen mijn column. Vandaag wil ik dat recht trekken. Maar eerst wil ik een samenvatting geven van wat ik de afgelopen tijd heb geschreven over anderen.
Van een bepaalde speler heb ik gezegd dat hij de schoonste keeper beneden de rivieren is. Mijn excuses. Een persoon, die zowel in de verdediging als op het middenveld uit de voeten kan, noemde ik een gigant die bij ieder duel zowel de bal en de tegenspeler meenam, met een grote lach op het gezicht. Sorry, had ik nooit moeten zeggen. Een rechtsback heb ik beticht van niet blessure vrij te kunnen spelen, diezelfde back heb ik mijn zwager genoemd waar ik me voor schaamde, en diezelfde zwager vond ik veel teveel in de aanval spelen. Sorry. Een kleine middenvelder noemde ik een persoon met puf, zolang hij maar de bal aan de voeten had. Vergeef me. De spits vergeleek ik met Van Lent en betichtte ik van valse arrogantie. Ik buig mijn hoofd. Een vlagger heb ik beschuldigd van soa, goddenloosheid, een mislukte creatie van God, een voetballer met twee linkervoeten, etc, etc, etc, etc, etc, etc, etc, etc, etc, etc, etc, etc, etc, etc, etc. Ik sla nu even een kruisje.
Maar dat alles valt in het niets als ik het vergelijk met onze gelegenheidslinksbuiten. Ik had nooit mogen zeggen dat hij wel eens tuimelt bij het nemen van een corner. Ik had ook nooit moeten zeggen dat hij zich blesseert bij zijn beroemde schwalbes. Ik mag ook niet zeggen dat hij veel scheldt, want ik plak daardoor makkelijk een etiket op hem. Ik had nooit moeten zeggen dat hij de laatste tijd vaak geblesseerd was, want nu denkt iedereen dat hij dat echt was. Hoe kwam het in mijn hoofd om te zeggen dat hij niet langer voetbalt dan tien minuten? Ik bied die speler dan ook mijn welgemeende excuses aan. Mijn excuses zijn net zo serieus als de aanslagen die de tegenstanders op je enkels plegen.
Om het goed te maken, ga ik nu een stuk over mezelf schrijven. Daarna ga ik het eens rustig teruglezen om te ervaren hoe vervelend dat voor jullie is geweest.
Het is jammer dat Miloud zo kan voetballen als zijn geschreven woorden. Natuurlijk, hij maakt wel eens een leuke actie, maar heeft hij daar ooit iets mee bereikt? Ik dacht het niet. Hij maakt als middenvelder vrijwel nooit goals, zet geen vrije trappen of corners. Sterker nog: zijn zoontje heeft een betere trap dan hij. Zijn zoontje is overigens 2 en een paar maanden. Een voorzet heeft hij ook al niet in huis.
Nu ik toch bezig ben, kan ik het net zo goed hebben over schrijverstalent. Dat bezit hij namelijk niet. Hij schrijft met name over Jozef. Het is een grotere kunst om daar niet over te kunnen schrijven. Die jongen is een open boek, oftewel een zichzelf schrijvend boek. Waar slaat die voetbalcolumn nu eigenlijk op? Hoeveel heeft hij in totaal geschreven over het voetballen? Als hij eens wat meer tijd stak in zijn relatie met zijn vrouw in plaats van het gepruts op zijn column, had hij misschien wat meer de liefde kunnen bedrijven. En het ergste is nog: hij is Marokkaan.
Bij deze wil ik jullie duidelijk maken dat ik nooit meer slechte dingen zal schrijven over wie dan ook. Ik zal alleen maar de positieve zaken benoemen.
Speler van de week: Marcelinho
Speelt dit seizoen meestal op linksbuiten.
Groet,
Miloud
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
9 opmerkingen:
Beste Miloud,
Enigzins verbaasd maar vooral heel geschokt heb ik kennis genomen van ja laatste column. Ik heb 'm 2 keer moeten lezen eer het tot me doordrong wat er nou precies geschreven stond. En ik kan niet anders zeggen dat ik van ganser harte hoop dat je je zelfbeeld zult terugdraaien naar wat het altijd is geweest. Zoals je in je laatste column was, zo is een beer zonder klauwen, een leeuw zonder tanden en een slang zonder gif. Ik zou haast willen zeggen als Jozef zonder kruis, maar misschien gaat dat wel ietsje te ver. En ik zeg dit niet alleen voor mezelf Miloud, maar ik meen dit in het belang van ons elftal. Want wij hebben dit als ploeg zijnde gewoon bitterhard nodig. Jij bent de spiegel waarin wij geregeld moeten kijken. Want anders gaat het gruwelijk fout met dit zooitje volgevreten vedetten. Kijk alleen maar naar wat er met "onze" kantinejuf en met Teuntje is gebeurd op een moment dat er in de groep even verslapping optrad. Deze klappen zijn we nog altijd niet geheel te boven. De waarheid is derhalve niet altijd prettig, maar op weg naar weer een volgend succes o zo belangrijk. Dus kruip niet in je schulp, maar blijf a.u.b. je giftige pijlen afschieten op de groep. Omdat we dat nodig hebben!! Keihard nodig hebben. Er LOOPT bij ons inderdaad een kleine, wat op leeftijd aan het raken middenvelder die alleen beweegt als de bal dicht in de buurt komt. We HEBBEN een doelman voor wie het belangrijker is of alles pico bello verzorgd is dan dat ie zo nu en dan eens een keer een bal pakt. We HEBEN de meester van het spelen van de vermeende onschuld in ons midden en we HEBBEN een part-time linksbuiten die zichzelf blesseert bij het nemen van een hoekschop of een schwalbe.En natuurlijk, we HEBBEN Jozef..... Gewoon keiharde feiten waarvoor ikzelf dus ook gewoon als eerste het boetekleed aantrek. Maar moeten we dit dan allemaal maar met de mantel der liefde laten bedekken? Nee Miloud, dat moet jij niet. Dus alsjeblieft, laat je snor staan, doe een goedkoop pak aan en ga weer ouderwets als een olifant in een porseleinkast te keer en doe je eigen gemaakte vergelijking met Johan Derksen weer alle eer aan.
Geef de groep weer de klauwen, tanden en het gif dat we nodig hebben...
Groet Fred.
Enigzins verbaasd maar vooral heel geschokt heb ik kennis genomen van je laatste column. Ik heb 'm 2 keer moeten lezen eer het tot me doordrong wat er nou precies geschreven stond. En ik kan niet anders zeggen dat ik van ganser harte hoop dat je je zelfbeeld zult terugdraaien naar wat het altijd is geweest. Zoals je in je laatste column was, zo is een beer zonder klauwen, een leeuw zonder tanden en een slang zonder gif. Ik zou haast willen zeggen als Jozef zonder kruis, maar misschien gaat dat wel ietsje te ver. En ik zeg dit niet alleen voor mezelf Miloud, maar ik meen dit in het belang van ons elftal. Want wij hebben dit als ploeg zijnde gewoon bitterhard nodig. Jij bent de spiegel waarin wij geregeld moeten kijken. Want anders gaat het gruwelijk fout met dit zooitje volgevreten vedetten. Kijk alleen maar naar wat er met "onze" kantinejuf en met Teuntje is gebeurd op een moment dat er in de groep even verslapping optrad. Deze klappen zijn we nog altijd niet geheel te boven. De waarheid is derhalve niet altijd prettig, maar op weg naar weer een volgend succes o zo belangrijk. Dus kruip niet in je schulp, maar blijf a.u.b. je giftige pijlen afschieten op de groep. Omdat we dat nodig hebben!! Keihard nodig hebben. Er LOOPT bij ons inderdaad een kleine, wat op leeftijd aan het raken middenvelder die alleen beweegt als de bal dicht in de buurt komt. We HEBBEN een doelman voor wie het belangrijker is of alles pico bello verzorgd is dan dat ie zo nu en dan eens een keer een bal pakt. We HEBEN de meester van het spelen van de vermeende onschuld in ons midden en we HEBBEN een part-time linksbuiten die zichzelf blesseert bij het nemen van een hoekschop of een schwalbe.En natuurlijk, we HEBBEN Jozef..... Gewoon keiharde feiten waarvoor ikzelf dus ook gewoon als eerste het boetekleed aantrek. Maar moeten we dit dan allemaal maar met de mantel der liefde laten bedekken? Nee Miloud, dat moet jij niet. Dus alsjeblieft, laat je snor staan, doe een goedkoop pak aan en ga weer ouderwets als een olifant in een porseleinkast te keer en doe je eigen gemaakte vergelijking met Johan Derksen weer alle eer aan.
Geef de groep weer de klauwen, tanden en het gif dat we nodig hebben...
Groet Fred.
14 januari 2008 0:25
Omdat je het tot tweemaal toe schrijft, komt de boodschap goed aan.
Groet,
Miloud
Miloud,
Ik moet me echt bij Fred aansluiten en hoop inderdaad dat je gewoon op de oude voet verder gaat! Als iemand er moeite mee heeft wat jij schrijft of als iemand er geen donder aan vindt wil nog niet zeggen dat iedereen dit zo ervaart!!! Ik zou zeggen LEES DAN NIET!!!!
Het is hetzelfde als TV. Als je het moe bent zap je verder. Ik kijk toch ook niet de hele avond naar IDOLS, (in de reclame blokken mag ik zappen...)
Groet Joep
Miloud,
Ik wil er nog ff aan toevoegen dat je bij mij onder de favorieten knop zit.....
Groet Joep
Dit is nu de waanzin van het hedendaagse voetbal en al z'n randzaken; alles maar dan ook werkelijk alles is met geld tegenwoordig te koop! Ik walg ervan en denk met heimwee terug aan mijn Argentijnse roots...daar in het verre Zuid-Amerikaanse waar mannen nog echte mannen zijn en er wordt gevoetbald zoals er wordt geleefd..alles voor de vrouwen en niks geen klef gedoe of laffe woorden. Geld heeft er klaarblijkelijk voor gezorgd dat iemand zijn gif inslikt oftewel zijn inkt veranderd van gitzwart in lafjes oranje. Ik persoonlijk walg hiervan en weiger dit te accepteren; mijn statement: ik hang mijn voetbalschoenen in de kerstboom, welke op het punt staat te worden opgehaald door de plaatselijke handel. Geen arrogante goals meer, geen geniale momenten van de altijd verguisde maar o zo belangrijke Argentijnse Vedette. Geld zegt me niet veel een echt mannenhart wel! Tabee, Den Argentijn op z'n reis terug!
Eerst wil ik wat zeggen over de mail van Joop. IDOLS? Respect.
Daarnaast hart onder de riem natuurlijk altijd prettig. Ik voel de woede en het onbegrip. Ik ben ook blij dat ik een favoriet van je ben.
Miloud
Beste Argentijn,
Je reageert zoals alleen een Argentijn kan reageren. Getergd, geemotioneerd en vol passie. Ik hoorde je al in het Spaans schelden en tieren. Het was alsof je op het veld stond.
Je moest eens weten hoeveel reacties ik al gehad heb. dreigmail, mail met poeder, maar ook veel positieve reacties. Ik roep dit een halt toe.
Longe, je mag niet stoppen met voetbal. Niet op deze manier. Ik zeg dit, terwijl ik door de tranen nauwelijks mijn woorden kan lezen.
Stop. Stop. stop.
We gaan door. Ik met mijn woorden en jullie met je voeten. O o, dit doet me zoveel goed. Ik zal een ware Miloud Wilders blijven doorgaan met mijn Kruistocht.
groet,
Een geemotioneerde Miloud
Beste voetbalvrienden,
Deze reacties van jullie allen doen mij deugd!
Eendracht maakt weer macht en hand in hand als ECHTE kameraden gaan we weer op goede en vertrouwde voet verder!!
Als olifanten in porseleinkasten, als pelgrims op weg naar de bedevaart,als Johan Derksen bij Voetbal Insite, niets of niemand ontziend!!!
Ik krijg een warm gevoel van binnen.....
Fred.
Een reactie posten