Ik wilde naar een kerstmarkt, want eerlijkheid gebied met te zeggen dat dit geen weer is voor een voetballer als ik. Over het veld dartelen doe ik liever in de lente. De winter is voor mij de getijde waarin ik veel van mezelf geef aan anderen, zodat zij gelukkig kunnen worden. De tijd waar ik, samen met mijn vrouw en kinderen, bij de kerstboom zit, chocolademelk drinkend en luisterend naar klassieke muziek of naar vrolijke kerstliederen van homoseksuele, drugsverslaafde, paranoia, egocentrische muziekanten. Iets waar je ieder jaar door doodgegooid wordt, maar ik geniet er weer ieder jaar van. En dat is nu de ware kerstgedachte.
Toch, en dit verklap ik jullie in alle vertrouwen, heeft de Kerst ook zijn mindere kanten. Om te beginnen wil ieder goed doel in de decembermaand de begroting rond krijgen en sturen ze alle vrijwilligers als een groep wilde stieren (denk aan het Spaanse stadje Pamplona) om rond te gaan met hun collectebussen. Op zich kan ik het wel hebben, maar na de vierde collectant vergeet ik de kerstgedachte en word ik knorrig. Weten ze nog niet dat meer dan veertig procent van bevolking niet rond kan komen van hun inkomen? Dat het docentenkorps en de politie niet alleen geen gezag meer hebben, maar ook geen rode cent hebben om te makken? Dat de economie nog steeds niet geweldig draait? Dat we nog altijd op het zoet van meneer Balkenende wachten? Dat Bush toch echt een aap is? Dat ik daarmee de aap mee beledig? Dat de Euro net zoveel waard is als de gulden? Dat een pils net duur is als in Zweden?
Ik zet dan ook keihard de kerstmuziek van Wham aan en de deurbel uit. Kijk, ik wil best iedereen te woord staan en tegen een collectant zeggen dat ik al meerdere malen gedoneerd heb. Het is alleen jammer dat ze met een beschuldigende blik kijken. Je ziet ze denken:, Ja, ja, dat zal wel. Gierige krent.’ En daar pas ik voor op, dus gaan de gordijnen ook dicht.
Ik durf trouwens te wedden dat ik meer schulden heb dan de mensen die je altijd in die documentaires ziet over Afrika. Zij hebben tenminste altijd goed weer. Je hoort die documentaire makers ook altijd beweren dat die mensen zelfs gelukkig, ondanks dat ze zo weinig bezitten. Voor mij weer een reden om niet te doneren. Hoe meer je die lui geeft, des te ongelukkiger ze worden. Kijk maar naar ons.
Dan hebben we ook nog eens de Harmonie, zangverenigingen, de scouting en natuurlijk de sportverleningen. Janet Jackson zong ooit: ‘What have you done for me lately.’ Ik sluit me daarbij aan. De scouting kan mijn donatie sowieso vergeten. Ik geef niets uit aan een broednest van pedofilie. Zangverenigingen bestaan voornamelijk uit pensioengerechtigden waar wij keihard voor moeten werken om dat betaald te krijgen, terwijl wij gedoemd zijn om te blijven werken tot de dood ons verwelkomt.
Maar de ergste zijn nog die sportverenigingen. Iedere maand oud papier ophalen, lootjes verkopen, de contributie is net zo duur als een lidmaatschap bij een golfclub en dan heb ik het nog niet eens over het poetsen van de lokalen. Maar o wee als je een dag te laat bent met het betalen van je contributie. Wat dat betreft zijn het net flitspalen.
We klagen trouwens ontzettend veel over de Duitse zondagen. We proberen het centrum van Venlo op die dagen te ontwijken en als het even kan gaan we niet richting de beruchte rotonde. Het valt me altijd op dat Duitsers denken dat de binnenste ring alleen voor Nederlanders is. Ik stel voor dat ze een inburgeringcursus gaan volgen. Ze verwachten van ons dat we perfect Duits spreken (waarschijnlijk vanwege de groot- Germaanse gedachte), maar andersom spreken ze nooit Nederlands als wij onze boodschappen doe in Duitsland. Ik zeg:’Gewoon Nederlands spreken als je in Nederland bent.’ Ze moeten ook gewoon Nederlandse kleding dragen als ze deze kant opkomen. Ik haal ze er altijd uit en dat komt niet alleen doordat ze bakken friet naar binnen werken en godganse dag sjouwen met de tassen van “die 2Bruder”.
Neen, we moeten niet klagen over die Duitsers. Met kerst willen ineens 15 miljoen Nederlanders naar een kerstmarkt in Duitsland. Kom je daar en hoor Dordrechts gelul op de achtergrond. Lopen heeft ook geen zin, want het alsof je in de “Yellow” loopt als het carnaval is.
En daar wilde ik de laatste wedstrijd naartoe. Snappen jullie het dan niet?
Zalig kerstfeest,
Miloud Wilders
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
3 opmerkingen:
Miloud, de eerlijkheid gebied me te zeggen dat ik wederom genoten heb van je verhalen. Vooral het stukje over de kerst is zeer treffend en zal bij een ieder een "o ja moment" opleveren. Telkens als ik je verhalen lees hoop ik dat er meer mensen zijn die het lezen, maar die dan geen commentaar leveren, gewoon,omdat ze dat niet nodig vinden of omdat ze dat gewoon niet kunnen. Op een of andere manier kan ik het niet laten om je af en toe te prijzen, ik wil hier mee aangeven dat het zeker gelezen wordt en gewaardeerd. Wellicht een idee om elke keer even per mail aan te geven dat er een nieuwe column verschenen is, kan meer lezers opleveren. Verder hoop ik dat je columns in 2008 net zo kritisch, scherp, humoristisch en up to date zijn als 2006 en 2007. Groet Remco
Beste Remco, laat ik voorop stellen dat ik je reactie zeer op prijs stel. Natuurlijk is het leuk als iemand af en toe een reactie achter laat en natuurlijk is het jammer dat steeds dezelfden dat doen, maar gelukkig weet ik ook dat re best veel mensen zijn die het lezen. Dat hoor ik via via of ze zeggen het me. Het leuke is dat zteeds meer mensen buiten het team mijn column lezen.
Ik vind het trouwens leuk dat jij een van mijn trouwste lezers, naast enkele andere, die iedere keer een berichtje achterlaten. Blijf aub dat doen, want zo schiet ik zelf vaak in de lach door wat je zegt.
We zien en spreken elkaar in het nieuwe jaar.
Groet,
Miloud
Miloud,
Ook ik heb zo op een van de laatste dagen van het jaar 2007 weer genoten van wellicht je laatste collumns van dit jaar. Een bewogen jaar 2007 mogen we denk ik wel stellen, met vele hoogtepunten (al viel dat in de echtelijke slaapkamer best wel mee, of tegen, net zoals je wilt...). Het absolute hoogtepunt op sportief gebied zat hem natuurljk in het behalen van het kampioensschap, al was dit in de viering ervan helaas niet echt terug te vinden. Maar net zoals in een casino geldt ook hier: nieuwe ronde, nieuwe prijzen, nieuwe kansen. Ook waren er in 2007 bij sommige spelers hoogtepunten op het persoonlijke vlak. Zo werden sommige jongens vader, kregen een nieuwe baan of vonden na vele jaren eindelijk hun ware geloofsovertuiging wat onmiddellijk tot uiting kwam in een wanstaltige lichaamsversiering. Maar 2007 bracht ons ook narigheid. Helaas. Zo werd ons als donderslag bij heldere hemel onze kantinejuf ontnomen. Zo vlug als dat ze kwam, zo snel was ze ook weer verdwenen. Niemand heeft daarna nog taal of teken van haar vernomen. Zelfs de programma's "Opsporing Verzocht" en "Vermist" konden ons hier niet mee verder helpen. Ook het feit dat we geconfronteerd werden met het gegeven dat er in ons elftal wat egocentrisch ingestelde figuren rondlopen was een fikse domper. Zonder deze figuur te willen beschadigen refereer ik wel aan het feit dat het anders niet te verklaren is dat de lieftallige en zeer charmante Teuntje uit ons midden werd weggerukt. Dat de relatie tussen 2 personen niet meer werkt, dat kan natuurlijk. Maar dat wij als team daar dan psychisch ernstig door gedupeerd werden dat vond ik in elk geval wel een kwalijke zaak. Vervolgens wil ik even blijven stilstaan bij het blessureleed van Marcel. Voor mij ook een zwarte bladzijde in 2007. Je moet er toch niet aan denken wat we allemaal bereikt zouden hebben als deze gigant gewoon 100% topfit zou zijn geweest en wedstrijden van 90 minuten gespeeld zou hebben? Wel lijkt het mij raadzaam, en dan vooral voor zijn eigen gezondheid, om Marcel geen corners meer te laten trappen zoals de laatse keer bij Hegelsom, anders gaan we er op dit gebied in 2008 niet echt op vooruit. Maar wat voor mij persoonlijk de grootste slag in het gezicht is geweest in 2007 is de metamorfose die Jozef heeft ondergaan. En dan vooral in het laatste half jaar. Jozef is Jozef niet meer. Of heb ik alleen last van dit benauwende gevoel? Waar is de man gebleven met de ijzersterke verhalen waar geen woord van gelogen was? Waar is de man gebleven die stond voor datgene wat hij verkondigde? Waar is de man gebleven die in de kleedkamer de verbale confrontaties met Buul en met de Lange niet schuwde? Waar is de man gebleven die, als hij zei naar Egypte op vakantie te gaan, ook daadwerkelijk naar Egypte ging? Voor mij een mysterie waar Peter R de Vries de handen vol aan zou hebben. Ik als eenvoudige sterveling kan alleen maar concluderen, dat het in het geval van Jozef meer dan waar is als men zegt dat eenieder een kruis te dragen heeft. Niemands levenspad gaat alleen maar over rozen. En waarschijnlijk is Jozef onder zijn eigen kruis bezweken.....zoals HEM dat een dikke 2000 jaar geleden ook eens overkwam. Maar we weten ook allemaal dat HIJ nadat HIJ bezweken was uiteindelijk weer opstond!! Daarom geloof ik er nog altijd in dat wij ONZE echte Jozef in 2008 weer terug krijgen!!!
Een fijne jaarwisseling voor eenieder en tot gauw in het nieuwe jaar!!
Fred.
Een reactie posten